Bij speeltuin De Gibraltar in Bos en Lommer mag iedereen, met of zonder beperking, komen spelen. De speeltuin wordt nog inclusiever met een avonturenpad rondom het terrein. Daarop worden kinderen geprikkeld al hun zintuigen te gebruiken. En Stichting Witte Bedjes wil daarvoor zorgen. Met uw steun kan dat. Zodat kinderen in een rolstoel, en degenen die wel kunnen lopen, en ja, ook ouderen, straks via een prachtig avonturenpad de tuin van De Gibraltar kunnen verkennen en beleven.
Lees hieronder het artikel uit Het Parool. Helpt u ons mee? Klik hier om te doneren.
Uit: Het Parool, 21 juni 2025
Door: Bente Strijbosch
Foto: Dingena Mol
Wie de met kinderslot vergrendelde deurknop van het donkergroene hek aan de Haarlemmerweg opent, staat met een paar stappen in de inclusieve speeltuin De Gibraltar. Een handjevol ouders kijkt vanaf het overdekte terras ontspannen toe hoe kinderen met en zonder beperking door elkaar heen op het terrein spelen. Van de extra brede glijbaan naar de zandbak met watertafel, en van de extra brede wipwap naar de rolstoelschommel.
Naast het inclusieve uiterlijk van de speeltoestellen zijn het vooral de mensen die ervoor zorgen dat iedereen zich welkom voelt. “Mensen krijgen hier geen vreemde blikken toegeworpen,” zegt Jolanda Mulder (55).
Niemand is een stoorfactor
In acht jaar tijd toverde Mulder samen met Rhea Labree (52) de speeltuin om tot stichting De Gibraltar, een inclusieve speeltuin en ‘buur-thuis’ in Amsterdam-West waar ouders en kinderen uit Amsterdam en omstreken naartoe komen. De belangrijkste huisregel: niemand is een stoorfactor. “Als een kind afwijkend gedrag vertoont, zeggen we: dit is jouw plek, jij mag hier blijven,” vertelt Labree, die zelf een gehandicapte dochter had die op haar twaalfde overleed. Ze weet maar al te goed hoe het voelt om ergens niet welkom te zijn. “Dit is een veilige plek waar ouders zich niet weggekeken voelen, waar ze terug durven te komen.”
De openbare speeltuin is met mooi weer dé hotspot van Bos en Lommer en trekt soms meer dan honderd kinderen per dag. “Het is hier nooit stil,” concludeert Mulder. Op het terrein staat het buurthuis, waar activiteiten zoals yoga, een inclusieve speelochtend en Klankenspel, een theatervoorstelling exclusief voor zorgintensieve kinderen en hun familie, worden georganiseerd. Mulder: “Alles bij elkaar functioneert deze plek als een kleine gemeenschap die een vangnet creëert voor kinderen met een beperking.”
Samen doen
Tamara Janmaat (42) fietst minstens een keer per week met haar kinderen van Haarlem naar De Gibraltar. Haar zoon Pepijn (5) heeft een visuele beperking en leert dingen op zijn eigen tempo. Zijn gedrag, zowel motorisch als emotioneel, sluit niet altijd aan bij wat mensen verwachten van een kind van zijn leeftijd. Zo gaat hij nog onder begeleiding naar de wc en vindt hij klimmen lastig. “Hij vertelt mij regelmatig dat hij wordt uitgelachen of niet mee mag spelen,” vertelt Janmaat. “We willen hem zoveel mogelijk ervaringen geven waarin hij wel welkom is, zodat hij ook voelt dat hij er gewoon bij hoort.”
Dat er bij De Gibraltar niet gek van wordt opgekeken als Pepijn van slag is of uit enthousiasme iemand aanraakt, is voor hem en zijn moeder een verademing. “Op veel plekken waar ik met Pepijn kom, ben ik voorzichtig en extra op m’n hoede, dat is soms een heel eenzaam gevoel,” zegt Janmaat. In andere speeltuinen worden ze soms aangestaard of krijgen ze ongemakkelijke reacties op het gedrag van Pepijn. “Dat is zo fijn aan deze speeltuin: ik ben niet alleen met mijn kind, iedereen maakt contact met elkaar. Hier doen we het echt samen.”
Tunnel van wilgentenen
Dit jaar willen de eigenaren een avonturenpad vol met planten, kruiden en bloemen aan de speeltuin toevoegen, een rustige plek voor kinderen die snel overprikkeld zijn. Inge Slothouber (63), oprichter van Het Natuurtalent, ontwerpt het pad. “Toen ik de opdracht kreeg, moest ik meteen denken aan het Aamsveen, een veengebied in Enschede waar molinia – een soort grasje – langs je benen kriebelt,” vertelt Slothouber enthousiast.
Ze heeft nog veel meer in petto. Zo kunnen kinderen met hun rolstoel onder een tunnel van wilgentenen doorrijden, wat een ‘spookhuis-effect’ creëert, en kunnen ze verderop hun arm in een boomstam steken om iets ruws of prikkelends te voelen. Ook komen er waard- en drachtplanten die insecten aantrekken, eetbare bloemen en vruchtdragende planten. De paden variëren in hoogte en worden afwisselend bedekt met schelpen, zand of houtsnippers. “Misschien dat ze zelfs een stukje door het water kunnen rijden,” gaat de tuinontwerper door.
Strijdbaar
Het pad prikkelt alle zintuigen van de kinderen en is daardoor ook educatief. “Kinderen leren buiten het beste hun lichaam kennen, ze krijgen er zelfvertrouwen van door in de natuur te spelen,” zegt Slothouber. Ook voor Pepijn, die heel sensorisch is ingesteld, zou het avonturenpad goed zijn voor zijn motorische en sociale vaardigheden. “Buitenspelen is voor kinderen heel belangrijk, maar voor ons is het vaak zoeken naar de juiste plek,” vertelt zijn moeder. “Als hij een plek heeft waar hij dingen mag aanraken, kan ruiken en proeven, wordt hij daar heel blij van.”
“Het hoeft niet ingewikkeld te zijn,” zegt Mulder. “En als het dat wel is, leren we kinderen en ouders hoe ze met die situaties om kunnen gaan. Dat is ook geen schande.” Door de afstand tussen ouders en kinderen met of zonder een beperking te overbruggen, vinden er op een laagdrempelige manier ontmoetingen plaats. “We leven in een maatschappij waarin niemand met een beperking zichtbaar is,” zegt Labree. “Maar hier zijn ze dat wel.” Zo voelt dat voor Janmaat en Pepijn ook. “Ieder kind mag hier zijn precies zoals hij of zij is, zonder dat daar een label op wordt geplakt.”
Het avonturenpad staat al lange tijd op het wensenlijstje van De Gibraltar, maar omdat de speeltuin grotendeels afhankelijk is van fondsen en subsidies, is dat er nog niet van gekomen. “Er begint langzamerhand wat meer begrip te komen voor dit soort plekken, maar we moeten nog altijd strijden voor elke aanvraag die we doen,” zegt Mulder. “Gelukkig zijn we heel strijdbaar,” voegt ze er snel aan toe.